Alphen a/d Rijn

Een mooie zomerse dag, met veel zon en weer eens aardig warm. Naar het buitengebied van Alphen a/d Rijn. Niet voor het eerst, realiseer ik me: kerkuil, afrikaanse woestijngrasmus, grauwe fitis, al was die laatste eigenlijk niet in het buitengebied maar eerder in hartje Alphen a/d Rijn. Dit keer was het een kwak die me voerde naar dit zeer modale stadje dat sluimert in het groene hart van Zuid-Holland. Naar een complex van park en golfbaan aan de oostkant van de gemeente. Recreatiegebied doorweeft door een netwerk van sloten met rietoevers en verruigde kades met oude populieren en wilgen. Prachtige oude natuur in een context van hedendaagse recreatie: gladgeschoren gazons, golflinks als laagpolige tapijten, fraai vormgegeven bosschages, picknickbanken en deftige dames en heren die golfkarretjes achter zich aan slepen. Zo sjiek dat dat voor ze gedaan wordt door donker gekleurde knechten is het hier nog net niet.
Voor kwak dus. Ach kwak: elke kwak in Nederland is van twijfelachtige herkomst. Maar hoe je er ook over denkt, het is en blijft een mooie vogel. En ik wijdt daar met genoegen een paar uurtjes van een mooie zomerse dag aan. En daarbij, ik weet dat sommige mensen daar anders over denken, maar twitchen is natuurlijk heel erg leuk. Het is bijna (bijna?) verslavend: die jacht, die speurtocht, eerst naar de juiste plek, daarna naar de vogel, de spanning en uiteindelijk, hopelijk, de ontlading: hebbes! Je kunt zo van een vogel genieten als je er zo je best voor hebt moeten doen! Ook al betreft het ‘slechts’ een kwak. Of twee kwakken, in dit geval.
Natuurlijk, je kunt ook enorm van een vogel genieten als die je zomaar in de armen vliegt, elke werkelijkheid heeft nou eenmaal twee kanten. Maar dit keer moest ik er mijn best voor doen. Hoewel ook weer niet al teveel, die ontlading was er vlot. Want bij aankomst werd-ie me meteen gewezen: prachtige adulte kwak zat onderin een struik aan de overkant van de sloot. Mooi! Nog mooier werd het toen-ie de sloot over vloog en op amper tien meter ging staan balanceren op een balk in het water. Toen-ie werd teruggejaagd door een overijverige grasmaaimachine, hadden we dat moment in elk geval alvast in de pocket. En toen we ook nog eens de tweede vogel ontdekten, aan de overkant van de sloot, was het al met al een volmaakte twitch en konden we op weg naar huis een feestje vieren. Een heel klein feestje.

7 juli 2017


Meer urban birding: Ondertussen in Veenendaal