Loonse Waard 28 januari 2017

Het was een verschil van dag en nacht. Bijna was het zo’n dag geworden dat je denkt: het hoort erbij af en toe, dat weet je, maar leuk is anders. Maar uiteindelijk fietste ik met veel genoegen van de Loonse Waard bij Wijchen terug naar Nijmegen. Langs bos en veld en golfbaan en stijf bevroren waterpartij, forse zwerm kramsvogels alsof het niks is, alsof ik niet tot nog maar twee dagen terug wekenlang gezocht had naar mijn eerste dit jaar, laag namiddagzonnetje erop: wat een heerlijke dag was het. Natuurlijk: uren verkloot, zinloos doorgebracht aan een half bevroren waterplas in de uiterwaarden langs de Maas, maar wat zou dat? Had ik iets beters te doen dan?
Het verschil was natuurlijk ringsnavelmeeuw, na uren zoeken en wachten, koude wind in de rug, nonnetjes, man grote zaagbek, mooie pontische meeuw, mooie geelpootmeeuw, leuk maar daar was het natuurlijk niet om te doen vandaag, eindelijk (zelf!) teruggevonden. Achteraan in de groep meeuwen op het ijs. En ik moet zeggen, veel meer dan vanaf de foto’s had ik in real life het gevoel dat ik echt naar iets anders stond te kijken en niet naar een wat afwijkende variatie op het thema stormmeeuw. Om te beginnen natuurlijk de snavelband: breed, ook op de bovensnavel, strak, scherp begrensd, heel anders dan bij welke stormmeeuw dan ook die we de voorafgaande uren zo uitvoerig bestudeerd hadden. Vleugels en bovendelen aan de lichtgrijze kant voor stormmeeuw, tertialboog aan de smalle en weinig contrastrijke kant, snavel aan de zware kant, kop die toch wat stoerder oogt, bij goed licht zelfs iets van een lichte iris zichtbaar: kan allemaal misschien nog net voor stormmeeuw maar niet allemaal samen. Daarbij een hint van iets roodachtigs rond het oog en de determinatie is wel rond: mijn eerste ringsnavelmeeuw sinds elf jaar. Het was weer gezellig, in Gelderland aan de Maas.

28 januari 2017